www.siera955.pl.tl Wchodzcie na podstronki i je komentujcie! PLIS.
|
 |
 |
 |
Choroby nie zaraźliwe
Anomalia i schorzenia zębów- W uzębieniu królików wyróżnia się zęby sieczne — 4 górne i 2 dolne, zęby przedtrzonowe — 6 górnych i 4 dolne oraz zęby trzonowe — 6 górnych i 6 dolnych, umiejscowione w dwóch łukach szczęki i żuchwy. W zakresie nieprawidłowości w uzębieniu należy wymienić: nieprawidłowy wzrost siekaczy, niedostateczne ich ścieranie, braklub złamanie zęba, występowanie zębów dodatkowych, nierównomierne ścieranie zębów trzonowych. Najczęściej anomalie w uzębieniu występują na skutek nieprawidłowego żywienia — brak twardej paszy koniecznej do ścierania stale rosnących siekaczy, niedobory składników mineralnych. Nieprawidłowości wrodzone, np. skrzywienie szczęki na bok, skrócenie szczęki itp. Nieprawidłowy wzrost zęba z jednej strony powoduje wzrost zęba strony przeciwne. Króliki z nieprawidłowościami w uzębieniu w początkowej fazie podchodzą do karmy, pobierają ją, lecz wskutek znacznego bólu, wypluwają pobrany pokarm. Występuje ślinotok, pocieranie pyska o łapki i klatkę. W późniejszej fazie, gdy schorzenie ulega zaawansowaniu, obserwuje się depresję i nie podchodzenie do karmnika z paszą. Końcowym efektem jest wychudzenie, do znacznego wyniszczenia organizmu i upadku. Nadmiernie wyrośnięte zęby sieczne przycina się pamiętać należy jednak, że zęby te po pewnym czasie odrastają. W przypadku anomalii wrodzonych, króliki należy wyeliminować z hodowli. W żywieniu należy stosować karmę umożliwiającą ścieranie zębów. Wśród schorzeń zębów występuje zapalenie ozębnej i zapalenie miazgi zębowej.
Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej- przyczyną zmian zapalnych w jamie gębowej są drobnoustroje warunkowo chorobotwórcze. Podawanie pasz zawierających ostre, kłujące części roślin, powoduje mechaniczne uszkodzenia błony śluzowej — w miejsca te wnikają bakterie bytujące w jamie ustnej i rozwija się proces zapalny. Króliki podchodzą do karmy, pobierają ją, lecz na skutek bolesności, nie przyjmują jej. Występuje utrata apetytu i obfite ślinienie, nawet do tego stopnia, że okolice szyi i przednich kończyn są stale wilgotne. Leczenie należy rozpocząć od usunięcia szkodliwej paszy i podania paszy miękkiej. W lekkich przypadkach takie postępowanie jest często wystarczające aby nastąpił powrót do zdrowia. W przypadkach ciężkich konieczne jest przepłukiwanie bądź pędzlowanie jamy gębowej środkami odkażającymi: wodą utlenioną, roztworem nadmanganianu potasu, ałunem, roztworem azotanu srebra, naparem szałwi itp. Profilaktyka polega na żywieniu zwierząt odpowiednimi paszami. W celu wzmocnienia błony śluzowej można podawać tzw. liściarkę- są to suszone liście wraz z gałązkami drzew i krzewów o średnicy do l cm. Najwięcej związków garbnikowych zawiera liściarka dębowa (tanina).
Nieżyt żołądka i jelit- jest to proces zapalny powodujący zaburzenia w czynności moczno-wydzielniczej żołądka oraz motoryczno-wydzielniczo-resorbującej czynności jelit. Do przyczyn zalicza się, podobnie jak we wszystkich niemal schorzeniach przewodu pokarmowego, nieodpowiednie warunki higieniczno-żywieniowe, częsta lub gwałtowna zmiana karmy, podawanie paszy zepsutej, zapiaszczonej, zamarzniętej. Także pasze spleśniałe, zagrzane (młoda koniczyna), pasze świeże i niedojrzałe (owies, siano), niedobór pasz soczystych i wody oraz szereg chorób pasożytniczych i bakteryjnych. Króliki, ze względu na charakterystyczną budowę przewodu pokarmowego (mały żołądek, warstwa mięśniowa tylko przy odźwierniku) oraz konieczność częstego pobierania karmy, są bardzo podatne na wszelkie zaburzenia żywieniowe. Nieżyt żołądka i jelit występuje najczęściej u królików młodych w wieku 1-2 miesięcy, szczególnie w okresie odsądzania młodych od matek. Króliczęta giną w ciągu 3-10 dni. Kwasica jest następstwem zakwaszenia treści, powstającego w wyniku zjadania pasz soczystych i łatwo fermentujących (duże ilości buraków lub liści buraczanych, jabłek, wysokie dawki skrobi itp.). Pasza węglowodanowa stanowi odpowiednie podłoże do rozwoju m.in. pałeczek kwasu mlekowego. W wyniku ich działalności spada poniżej normy stężenie jonów wodorowych (pH). U chorych królików obserwuje się apatię i utratę łaknienia. Występuje biegunka, kał jest rzadki koloru brązowoszarego z pęcherzykami gazu. Wzrasta ilość uderzeń serca, natomiast zwolnieniu ulegają oddechy. Choroba trwa 1-3 dni. Badaniem sekcyjnym stwierdza się kwaśną zawartość w żołądku. Błona śluzowa pokryta białawym śluzem. Czasami występują punkcikowate przekrwienia. Węzły chłonne nieznacznie powiększone. Jelito ślepe powiększone i wypełnione gazem. Ustala się na podstawie wywiadu i badania klinicznego. Usaczewa zaleca reakcję barwną kału z papierkiem lakmusowym. Należy usunąć karmę i zalecić 1-2-dniową głodówkę. W leczeniu kwasicy stosuje się środki alkalizujące np. Propiovet, Neopropiovet, tlenek magnezu itp. i garbujące — wywar z kory dębowej, roztwór taniny. Niekiedy konieczne jest doustne podanie antybiotyków (streptomycyna), a zawsze witaminy B,. Nie należy natomiast podawać glukozy i soli wapnia. Ponieważ leczenie jest stosunkowo trudne i uciążliwe, dlatego należy zwracać szczególną uwagę na prawidłowe, urozmaicone żywienie. Króliki muszą mieć zapewniony stały dostęp do wody.
Ostre rozszerzenie żołądka- schorzenie występuje w wyniku przejedzenia się, smakowitą dla królików, karmą. Stosunkowo rzadko spotyka się ciężki przebieg schorzenia. Najczęściej obserwuje się: powiększenie powłok brzusznych, niepokój, przyspieszenie tętna, utrudniony oddech, ślinotok, krztuszenie się. Śmierć następuje w wyniku uduszenia. Rzadko występuje pęknięcie żołądka wzdłuż większej krzywizny. Podczas sekcji stwierdza się silnie powiększony żołądek - wypełniony twardą karmę. Badania kliniczne (omacywanie żołądka) i wywiad pozwalają postawić prawidłową diagnozę. W następstwie ostrego rozszerzenia żołądka, może rozwinąć się nieżyt żołądka i jelit. Leczenie jest jednak mało skuteczne.
Wzdęcia- schorzenie wywołują pasze gwałtownie fermentujące. Bardzo niebezpieczne schorzenie prowadzące do szybkiej śmierci zwierzęcia. Wzdęcie może przebiegać w formie ostrej lub przewlekłej. Pierwotną przyczyną jest najczęściej nieprawidłowe żywienie- podawanie pasz silnie fermentujących (świeża kapusta, buraki, rzepik, zwiędnięta zielonka, kukurydza) oraz pasz nieświeżych (gnijące rośliny okopowe). Wtórne wzdęcie może wystąpić w wyniku niedrożności jelit oraz przy kokcydiozie. Wytwarzane gazy podczas wzmożonej fermentacji węglowodanów i białek nie mogą być w pełni resorbowane i wydalane na zewnątrz. Zalegają one w przewodzie pokarmowym (jelito ślepe) i powodują jego rozciąganie oraz powstawanie dużej ilości kwasów węglowych, tłuszczowych i metanu, co w efekcie doprowadza do wzmożonej perystaltyki jelit. W wyniku nadmiernego rozciągania mięśniówki jelit ulega ona porażeniu. Wypełnione jelita uciskają na okoliczne narządy. Powstaje duszność, zaburzenia w krążeniu i porażenie motoryki serca. Do charakterystycznych objawów należy zaliczyć: powiększenie i napięcie powłok brzusznych, błona śluzowa nosa i jamy gębowej silnie zasiniona, dławienie się i zaparcia. W przebiegu gwałtownym śmierć może nastąpić w ciągu 15-30 min, niekiedy po 5 godzinach, najczęściej jednak do 12 godz. Obserwuje się czasami przypadki samowyleczenia. Podczas sekcji stwierdza się 2-4-krotne powiększenie żołądka i jelit. Niekiedy stwierdza się pęknięcie żołądka. Przy dłuższym przebiegu choroby występuje przekrwienie błony śluzowej jelit i zwyrodnienie mięśnia sercowego. Prawidłową diagnozę można postawić na podstawie badania klinicznego (omacywania). Z klatek chorych królików usuwa się karmę. W celu zahamowania fermentacji wlewa się w pyszczek: 3-5 ml 5% roztworu kwasu mlekowego; 1-3 ml Silitympakonu; 5 ml Tympacholu; 6 ml 10% roztworu sulfobituminianu amonowego; 0,5 tabletki Alusalu-Polfy- 3 razy dziennie. W zaparciach podaje się doustnie 3-6 g wodnego roztworu soli glauberskiej. Zapobieganie polega na stosowaniu prawidłowego żywienia.
Zaparcia- schorzenie polega na zatrzymaniu i odwodnieniu mas kałowych w jelitach. Zaparcie spowodowane jest podawaniem paszy suchej lub ciężko strawnej oraz długim nie podawaniem wody do picia. Jest również następstwem nieżytu jelit, bolesności prostnicy i okolicy odbytu. Sucha karma drażniąc zakończenia nerwowe w jelitach, powoduje skurcze mięśniówki i zatrzymanie przesuwanej treści. Dochodzi do bakteryjnego rozkładu miazgi pokarmowej, powstaje znaczna ilość toksyn i dlatego obserwować można objawy autointoksykacji. Początkowo stwierdza się zmniejszenie apetytu, pojawia się rzadki kał. W końcu oddawanie kału ustaje, pomimo występowania silnych parć. Króliki postękują, są niespokojne. Później obserwuje się posmutnienie, zwolnienie tętna, przyspieszenie oddechów i wzrost temperatury ciała. Badaniem sekcyjnym wykazuje się suche grudki kału w jelitach. Niekiedy spotkać można zrosty jelit z otrzewną i żołądka z przeponą i wątrobą. Uciskając powłoki brzuszne można wyczuć w okrężnicy twarde grudki kału wielkości nasiona grochu. W pierwszym okresie zaparcia zalecić należy głodówkę bez ograniczania wody. W okresie późniejszym podaje się środki przeczyszczające: olej rycynowy, sól glauberska, Antrapulorum i inne. Wskazane jest stosowanie wlewów do odbytnicy z letniej wody. Króliki aż do wyzdrowienia należy żywić zielonką, roślinami okopowymi- soczystymi, sałatą itp. Koniecznie należy zapewnić stały dostęp do wody pitnej. Zapobieganie to podobnie jak w profilaktyce innych chorób przewodu pokarmowego należy stosować prawidłowe żywienie.
Nieżyt nosa- schorzenie dotyczy błony śluzowej przewodów nosowych i występuje samoistnie lub łącznie z zapaleniem oskrzeli i płuc. Najczęściej przyczyną nieżytu nosa jest przegrzanie lub osłabienie odporności organizmu na tle niedoboru witaminy A oraz przeziębienie. Może być wywołany także przez różne substancje drażniące mechanicznie (kurz, pył) i chemicznie (dym, gaz itp.). Pod wpływem wymienionych czynników następuje rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ich przepuszczalności. Pojawia się wysięk. Nabłonek ulega zwiększonemu złuszczaniu. Charakterystycznym objawem jest wypływ z nosa, który w początkowym stadium jest wodnisty lecz w miarę nasilania się choroby staje się ciągliwy. Błona śluzowa jest przekrwiona, obrzękła i pokryta śluzem. Śluz zwęża światło przewodów nosowych i utrudnia oddychanie. Królik kaszle, kicha i parska. Niekiedy ze śluzu zatykającego otwory nosowe powstają pęcherzyki, które pękając zasychają wokół nosa. Królik wyciera nos łapkami. Inne objawy ogólne w przebiegu samoistnego nieżytu nosa, raczej nie występują. Jednakże w cięższych przypadkach obserwuje się posmutnienie, zmniejszenie łaknienia i podwyższenie temperatury ciała. Objawy te najczęściej utrzymują się kilka dni i królik wraca do zdrowia. Schorzenie można pomylić z zakaźnym zapaleniem nosa. Nie zakaźny nieżyt nosa występuje u pojedynczych królików i z reguły przebiega bez objawów ogólnych. Natomiast przy zakaźnym zapaleniu nosa wyciek jest silnie cuchnący i występują dodatkowo inne objawy kliniczne. Chorym królikom należy zapewnić odpowiednie warunki utrzymania (ciepłe i suche klatki) i pełnowartościowe żywienie (witamina A). Niekiedy to już wystarcza do samoistnego wyleczenia. W cięższych przypadkach konieczne jest zastosowanie środków odkażających: chinoksyzol, sulfarinol, rhinofenazol, ksylometazolin i in. Knorr zaleca wkraplać do nosa olej parafinowy z 1% dodatkiem mentolu.
Odoskrzelowe zapalenie płuc- odoskrzelowe zapalenie płuc obejmuje tkankę płucną, oskrzela i niekiedy opłucną. Schorzenie występuje stosunkowo często łącznie z zakaźnym zapaleniem nosa i pasterelozą. Przy nieżycie oskrzeli proces zapalny może objąć również tkankę płucną. Czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu zachorowania są: nieodpowiednie warunki zoohigieniczne (przeciągi, przemoczenia, przegrzania, nadmierne zagęszczenie), które powodują obniżenie naturalnej odporności układu oddechowego. Wówczas następuje zwiększenie zjadliwości bakterii - profitycznych i warunkowo chorobotwórczych. Rozwija się proces zapalny. Występuje duszność, wyciek z nosa, kaszel. podwyższenie temperatury ciała, apatia, utrata łaknienia. Młode króliki padają w ciągu kilku dni, u starszych choroba trwa dłużej. Czasami obserwuje się postępujące wychudzenie i wyniszczenie. W płucach stwierdza się zmiany zapalne, początkowo pojedyncze później zlewające się. Niekiedy spotyka się ropnie. Leczenie opiera się na badaniu klinicznym i bakteriologicznym. W diagnozie różnicowej należy uwzględnić zakaźne zapalenie nosa, pasterelozę, tularemię, rodencjozę, gruźlicę i in. Terapia podobna jak przy nieżycie oskrzeli. Zapobiegać można poprzez zabezpieczenie klatek i fermy na okres jesienno-zimowy, pełnowartościowe żywienie i okresowa dezynfekcja.
Zapalenie pochwy- zapalenie pochwy występuje bardzo rzadko i jest wynikiem komplikacji porodowych. Przyczyną zapalenia pochwy są: komplikacje porodowe i uszkodzenie błony śluzowej, udzielanie pomocy przy użyciu nie odkażonego sprzętu i brudnymi rękoma oraz zanieczyszczona ściółka. Obserwuje się oblizywanie warg sromowych, wygięcie grzbietu, napinanie się i bolesne oddawanie moczu. Zapalenie pochwy o przebiegu przewlekłym może doprowadzić do groźniejszego zapalenia macicy. Z reguły zapalenie pochwy ustępuje samoistnie, często nie zauważone przez personel obsługujący czy hodowcę i bez konieczności ingerencji lekarsko-weterynaryjnych. Czasami należy podać maści z dodatkiem antybiotyku. W przypadku wystąpienia objawów ogólnych (spadek apetytu, wzrost temperatury ciała) należy podawać parenteralnie antybiotyki.
Zapalenie macicy- zapalenie macicy u królic występuje rzadko, najczęściej rozpoznawane jest podczas sekcji. Schorzenie związane jest z poronieniem, porodem, schorzeniami zakaźnymi — listerioza, salmonelloza, streptokokoza i in. Proces chorobowy może rozwijać się na drodze wstępującej lub zstępującej z okolicznych narządów oraz na skutek rozszerzenia się zakażenia drogą krwi. W początkowym stadium choroby, oprócz wycieku z dróg rodnych, nie obserwuje się pogorszenia ogólnego stanu zdrowia. W stadium późniejszym, z chwilą rozszerzenia się schorzenia, występuje utrata łaknienia, posmutnienie, ostrożne poruszanie się i podwyższenie temperatury ciała. Zapalenie macicy pojawia się najczęściej bezpośrednio po porodzie. Z pochwy wydalany jest na zewnątrz obfity i cuchnący wyciek o charakterze surowiczym, surowicze-ropnym i ropnym. W przebiegu przewlekłym schorzenia występuje wychudzenie i wyniszczenie organizmu. Często jednak następuje uogólnienie procesu prowadzące do posocznicy i zejścia śmiertelnego. Podczas sekcji stwierdza się powiększenie macicy. Przy delikatnym dotknięciu, cienka ściana macicy pęka i wylewa się ropa lub posokowata zawartość, czasami wraz z rozłożonymi płodami. W przypadku przewlekłym, w którym wydzielina zapalna usuwana była na zewnątrz, ściana macicy jest zgrubiała. Niekiedy stwierdza się zrosty narządów jamy brzusznej. W innych przypadkach stosuje się antybiotyki parenteralnie, środki nasercowe i dopochwowo maści z dodatkiem antybiotyku. Płukanie macicy grozi jej perforacją oraz wylaniem się zawartości przez jajowód do jamy otrzewnej i nie jest praktykowane. Klatki i sprzęt należy okresowo dezynfekować.
Wypadnięcie pochwy i macicy- wypadnięcie pochwy i macicy występuje w okresie poporodowym. U królic całkowite wypadnięcie macicy zdarza się stosunkowo rzadko, częściej następuje wynicowanie rogu macicy przeważnie jednego. Czynnik etiologiczny wypadnięcia macicy nie jest ostatecznie wyjaśniony. Przyjmuje się, że przyczyną jest niepełnowartościowe żywienie królic kotnych niedobory witaminy D, wapnia i białka, czy też karmienie paszami zawierającymi nadmiar substancji estrogennych (koniczyna, lucerna, spleśniałe pasze susz, zboża) i tłuszczu. Więzadła szerokie macicy, podtrzymujące macicę ciężarną, ulegają wydłużeniu i naciągnięciu, po porodzie — gdy macica kurczy się — nie zapewniają jej odpowiedniego napięcia. Zapalenie pochwy, macicy i pęcherza moczowego może sprzyjać wystąpieniu tego schorzenia. Przyjmuje się również, że schorzenie to może być przekazywane genetycznie. Królice wykazują niepokój. Obserwuje się silne parcia. Ze sromu wystaje krwisto-czerwony guz (wypadnięcie pochwy) lub kiełbaskowaty twór (wypadnięcie rogu macicy). W wyniku zastoju krwi, zabarwienie krwiste przechodzi w ciemnoczerwone i sine. Wypadnięta macica ulega obrzękowi i rozpulchnieniu, co ułatwia jej mechaniczne uszkodzenie. W przypadkach wczesnych, interwencja jest następująca: wynicowaną macicę przemywa się letnim roztworem wody ze środkiem odkażającym, następnie oziębia się w celu obkurczenia, natłuszcza maścią sulfonamidową lub z antybiotykiem i delikatnie reponuje palcem. Podczas zabiegu tył królicy musi być uniesiony do góry. Następnie na wargi sromowe można założyć szew kapciuchowy. Repozycja ma szansę powodzenia wówczas, jeżeli wynicowaną macica, podczas zabiegu, nie uległa uszkodzeniu. Zwierzęta ze zreponowaną macicą należy odpowiednio oznaczyć.
Niepłodność i jałowienie- niepłodność i jałowienie są zaburzeniami w rozrodzie prowadzącymi do nieopłacalności hodowli. Niepłodność jest to trwała niezdolność do rozrodu, natomiast jałowienie oznacza stan chorobowy możliwy do wyleczenia. Wśród licznych przyczyn zaburzeń w płodności należy wymienić: nieprawidłowości budowy narządów rozrodczych samicy i samca i ich niedorozwój, wadliwa budowa kończyn, ogona, wnętrostwo samców, zmiany pourazowe (niedowłady, rany, odgniecenia skoków) i pochorobowe (zmiany po przebytej krzywicy), prżerośnięte pazury, nadmierna nerwowość, nieprawidłowe żywienie — przekarmianie królic, niedobór witaminy E i witamin z grupy B oraz składników mineralnych, wycieńczenie samic i samców (intensywny rozpłód). Także żywienie jednostronne, niewłaściwe przechowywanie pasz (straty witamin), aflatoksyny znajdujące się w pożywieniu i inne często prowadza do masowych zaburzeń w rozrodzie. Obserwowano podobne przypadki u samic — trwałe uszkodzenia warg sromowych. W okresie poprzedzającym termin krycia podawanie nadmiaru skrobi i tłuszczu (przy braku białka) powoduje przetłuszczenie narządów płciowych i prowadzi do jałowienia, a niekiedy do niepłodności. Przyczyną zmniejszonej liczby kryć może być zapalenie skóry, powstałe w wyniku nie oczyszczenia z wydzieliny łojowej krocza. U samców wokół napletka czasami nawijają się włosy, które znacznie utrudniają wzwód prącia. Wystąpienie niepłodności lub jałowienia może być objawem choroby, gdzie występuje podwyższona temperatura ciała, a szczególnie chorób zakaźnych. Jeżeli w ciągu 30 dni po porodzie królica nie daje się pokryć należy wyeliminować ją z hodowli. Leczenie jałowości u królików nie jest opracowane. Podstawowym postępowaniem jest możliwie szybkie wykrycie przyczyny wywołującej jałowienie i jej usunięcie.
Zaburzenia porodowe- zaburzenia porodowe mogą być przyczyną znacznych strat w hodowli królików. Zaburzenia porodowe mogą pochodzić ze strony matki, płodu lub obu stron jednocześnie. Wśród zaburzeń ze strony matki wymienić należy: wąski kanał rodny, słabe bóle porodowe i skręt ciężarnej macicy. Ze strony płodu: bezwzględnie za duże płody, nieprawidłowa postawa, położenie i ułożenie oraz potworkowatości. Trzecia grupa to połączenie zaburzeń ze strony matki z zaburzeniami ze strony płodu (np. wąski kanał rodny i potworkowatość). Zaburzenie to spotyka się głównie u królic, które zostały pokryte jeszcze przed osiągnięciem dojrzałości fizycznej. Z chwilą zapłodnienia organizm królicy przestaje się rozwijać i występuje wówczas niedorozwój kanału rodnego miednica młodociana. Podobne zjawisko można spotkać u młodych i niedożywionych samic. Czasami występuje zniekształcenie kości miednicy bądź wytworzenie wystającego do wewnątrz grzebienia kostnego, jako następstwo przebycia krzywicy lub łomikostu. Przy przeszkodach mechanicznych (zniekształcenia, grzebień kostny, miednica młodociana) poród można rozwiązać tylko cięciem cesarskim. W przypadku zaburzeń hormonalnych (nie przygotowanie dróg rodnych do porodu) można podać hormony estrogenne, środki przeciwskurczowe i glikokortykoidy. Bóle porodowe, które decydują o rozwarciu dróg rodnych i wyparciu płodów, mogą być zbyt słabe od początku aktu porodowego. Są to tzw. pierwotne słabe bóle porodowe, będące następstwem zaburzeń neurohormonalnych (niski poziom estrogenów uczulających mięśniówkę macicy na oksytocynę). Niekiedy wynikiem przedłużających się porodów jest zmęczenie mięśniówki macicy i mówimy wówczas o wtórnie słabych bólach porodowych które początkowo były wystarczająco silne i regularne. W dużej liczby płodów czy też trudności z ich wydaleniem, liczba bóli porodowych maleje zbyt słabe do wydalenia płodów. Zaburzenia neurohormonalne są najczęściej wynikiem nie odpowiedniego żywienia oraz niewłaściwych warunków hodowlanych. Przy pierwotnie słabych bólach porodowych można stosować masaże powłok brzusznych w kierunku do głowy ku tyłowi i ciepłe okłady. W przypadku wtórnie słabych bóli porodowych należy usunąć przyczynę powodującą zmęczenie mięśniówki. Niekiedy zachodzi konieczność podania preparatów hormonalnych. Bezpośrednią przyczyną skrętu macicy występującego pod koniec ciąży jest nie fizjologiczne zachowanie się królicy lub nieprawidłowa opieka. Najczęściej królica pada nim przystąpi się do leczenia. Bezwzględnie za duże płody występują przy niezbyt licznych miotach (czasami pledy pojedyncze). Także u małych samic pokrytych dużymi samcami. Niekiedy przy skłonnościach dziedzicznych niektóre tylko płody mogą osiągać większe rozmiary i hamować wydalenie pozostałych płodów.
Ronienie- ronienie polega na przerwaniu ciąży i wchłonięciu zarodka lub wydaleniu na zewnątrz martwego albo żywego, lecz niezdolnego do życia płodu. Najczęściej ronienie jest objawem niekorzystnego oddziaływania różnych czynników etiologicznych na organizm matki. Około 25-30% śmiertelności okołoporodowej stanowią płody martwo urodzone, jako następstwo poronienia lub przedłużonego porodu. Poród w 28 dniu ciąży uznaje się za poronienie, natomiast w 29 dniu za poród przedwczesny. Ronienie może być całkowite, czyli zupełne polegające na wydaleniu, wchłonięciu, maceracji wszystkich płodów. Spotyka się także ronienie niezupełne wydalenie kilku płodów (1-2 sztuki) w 20-25 dniu ciąży przy równoczesnym donoszeniu i urodzeniu pozostałych płodów. Ronienie spowodowane jest najczęściej nadmiernym„użytkowaniem" królicy przy niedostatecznym i niepełnowartościowym żywieniu: niedobory białka, witamin i składników mineralnych. Wymienia się także: przedwczesne „użytkowanie" królic, pasożyty wewnętrzne, zatrucia (np. solaniną zawartą w kiełkach ziemniaków), choroby zakaźne (bruceloza, spirochetoza, salmonelloza, listerioza, pastereloza i in.). Leczenia się nie prowadzi, gdyż z reguły o poronieniu dowiadujemy się postfactum. Jednakże szczególną uwagę należy zwrócić na sytuację panującą w hodowli.Zapobieganie polega na przestrzeganiu podstawowych zasad żywieniowych, pielęgnacyjnych i hodowlanych. Królice po poronieniu należy odizolować, a klatki poddać dokładnej dezynfekcji.
|
| Stronę odwiedziło już 14499 odwiedzający. Dzięki za wejście na stronkę. |
|
 |
|
|
 |
www.siera955.pl.tl Najnowsze wiadomości ze świata Siery!!!
........................................
Hejka wszystkim!!! Co nowego na stronie? Możecie spotkać nowe ankiety i poczytać już o wszystkich powszechnie spotykanych chorobach króliczków! Znajdziecie także więcej ciekawostek i artykuł o dniu królika!!!
........................................
Niektórzy mówią: "pies jest najlepszym przyjacielem człowieka". W moim przypadku jest to nieprawda! Moim najlepszym przyjacielem jest... KRóLIK!!!
........................................
MOżESZ BYć WSPółTWóRCą TEJ STRONY! Mam do was wielką prośbę: jeśli ktoś z was trafił na ciekawy artykuł, fotkę lub reportaż bardzo proszę o przesłanie linku na e-mail ania9555@o2.pl. Możecie się podpisać ksywką lub swoim imieniem i napisać coś o sobie!. Za taką pomoc będę wypisywała wasze imiona i notki w podstronce i będę pisała jak pomogliście w tworzeniu tej stronki :) .
........................................
........................................
........................................
|
 |
|
